بادگیر یک عنصر ابداعی ایرانی بوده که با ایجاد اختلاف فشار جو تولید باد کرده وعامل مهمی در تبادل دما، رطوبت و انتقال ذرات معلق است. این امر در ایجاد شرایط آسایش انسان و عاملی در کاهش مصرف سوخت های فسیلی و همچنین کاهش آلودگی های زیست محیطی می باشد.
امروزه می توان از بادگیر به عنوان مکمل سیستم تهویه و برودت ساختمان استفاده کرد، به وسیله آن می توان درمواقعی از سال شرایط آسایش را با تهویه طبیعی تامین نمود و تنها زمانی که بادگیر نتواند پاسخگوی نیاز ساکنان باشد باید از تاسیسات مکانیکی بهره گرفت.
بنابراین میتوان معماری سنتی را با تکنولوژی روز در جهت بهبودی آینده معماری تلفیق نمود. بادگیرها سیستم تنفسی شهر محسوب میشوند و برجهایی هستند که با توجه به نحوه ساختمان ویژه خود جریان طبیعی هوا را به داخل بناهای مختلف هدایت میکنند.
طرز کار بادگیر اصولا بر این پایه نهاده شده است که از وزش باد برای کشاندن هوای خوش به درون ساختمان و از عکس العمل نیروی آن یعنی مکش برای راندن هوای گرم و آلوده استفاده می کند.
بادگیرها از لحاظ شکل بیرونی چند دسته هستنند.یک دسته از آنها نوع دو طرفه هستند که دارای دو وجه روبرو یکدیگر و با پنجره‌های بلند و باریک بدون حفاظ ساخته می‌شود و در قسمت داخلی ساختمان به شکل یک یا دو حفره در طاقچه دیده می‌شود این نمونه در کاشان هم دیده می‌شود.
گروه گزارش