معماران بسیار خلاق هستند اما برای طراحی و ساخت برج های مسکونی به تدریج فقط متمرکز بر روی محدوده مهندسی می شوند.
بنابراین شاید برای دنیای هنر بهتر باشد تا از تخیل در دنیای معماری بهره گرفته شود. اکنون ، نسل جدیدی از هنرمندان دیجیتال ، عکاسی را با تکنیک های دستکاری تصویر در هم می آمیزند تا ساختمانهای شهرها را خم کرده ، پیچانده و تحریف کنند.
دنیای توهم آور آنها ممکن است کاملاً امکان پذیر نباشد ، اما آنها می توانند تفسیر جدیدی را در مورد شهرهای ما ارائه دهند و ما را مجبور به ارزیابی مجدد ساختمانها و فضاهای شهری در این فرآیند کنند.
تحول در هنر معماری
ویکتور انریچ ، هنرمند و عکاس اسپانیایی ، در سفر به ریگا ، لتونی ، تبدیل عکس های معماری را آغاز کرد. وی در اولین کارش با نصب کردن پل بر روی پنجره ها و وصل آن به خیابانها،فعالیتش رادر این شهر با نوع خاصی ازعکاسی عمومی کرد.
در سایر تصاویر که در مجموعه ای با نام “پرتره های شهر” منتشر شده بلوک های سیمانی و برج های مسکونی پیچ خورده مشاهده می شوند که شکل های خارق العاده ای را بوجود آورده اند. ، اسلایدهای کش آمده را به بلوک های مسکونی وصل کردند و آسمان خراش هایی را به سختی بالا بردند که به نظر می رسد بدون پشتیبانی ساختاری ایستاده اند.
وی در توصیف کارش گفت: “من فکر کردم وقت آن رسیده است که از تکنیکی که یاد می گیرم استفاده کنم ، اما در خیابان ها”. “بنابراین من همه کارهای دیگرم را ترک کرده و بر روی این پروژه متمرکز شدم و شروع به آزمایش تغییر تصاویر با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری کردم ، بدون اینکه هدف خاصی داشته باشم جز کشف امکانات.”
در هر حال شاید این تصاویر را بتوان نوعی” الهام بخشی کهکشانی” نامید و بعدها ساختمانها را نیز در عالم واقع بر اساس آنها طراحی کرده و بسازند.
گروه گزارش