معمولاً در شهر تهران بارندگی منجر به راه افتادن سیل می شود .در تهران قدیم و در سال ۱۳۴۸ در این مورد تحقیقی صورت گرفت و یکی از دلایل راه افتادن سیل آن بوده که ماموران شهرداری راه های آب را تهران را نمی شناسد .یک مأمور قدیمی و بازنشسته شهرداری در این مورد گفته است که در زیر میدان سپه کانالی وجود دارد که از زیر باب همایون و بازارعبور کرده و در جنوب ترین منطقه تهران سر در می آورد .این مامور شهرداری می گفت در گذشته سیلاب شمال شهر را در این کانال می‌انداختند و بازار و ناصر خسرو و بوذرجمهری را هرگز آب نمی گرفت. ولی حالا مدتی است این کانالها پر شده و برای لایروبی آن نیز اقدامی نکردند تا اینکه اساساً مسیر و اهمیت این کانال از خاطره ها رفته و به ناچار مأموران در مواقع بارندگی سرگیجه می گیرند. و صحنه های تاسف آور آب گرفتگی در شهر روی می‌دهد .این مامور همچنین می گفت در میدان اعدام(محمدیه کنونی) چهار کانال بزرگ آب و جود دارد که می تواند همه سیلاب شهر را بیرون ببرد. این کانالها به قدری وسیع است که در آن موقع شتر در کانال می‌افتاد وساربان ها برای بیرون کشیدن شتر از شهرداری کمک می خواستند و چون جرثقیل نبود حیوان زبان بسته را به کامیون می بستند و او را نعره کشان از درون این کانال بیرون می کشیدند. نکته دیگر آنکه از زیراراضی تهران دهها رشته قنات جاری است که از سالهای پیش این قنوات را برای رساندن آب به به دشت های جنوب شهر حفرکردند .درحال حاضر آب قنوات فقط به مصرف کشاورزی می‌رسد و کشاورزان بسیار راضی می‌شوند اگر سیلاب شرق در این کانالها ریخته شود تا بتوانند اراضی بیشتری را آبیاری کنند و بهره بیشتری از کار خویش بردارند.
این روش تا موقعی که کانال های فاضلاب در تهران ساخته شود، بهترین راه است. ولی مسئولان امور شهر اساسا این را ه را نمی دانند و با مسیر آبروها به هیچ وجه آشنا نیستند. سطح شهر تهران در حال حاضر ۱۳۴۸( هجری شمسی) اگر طول عرض شهر راسی کیلومتر فرض کنیم به ۹۰۰ کیلومتر مربع بالغ می‌گردد. اگر ارتفاع باران را در داخل شهر به طور متوسط ۲۰ میلیمتر باشد مقدار آبی که تنها بر اثر ریزش باران در محلات تهران جمع می شود، نزدیک به دو میلیون متر مکعب می گردد. اگر آب ارتفاعات شمالی و شمیرانات و مسیل ها را در نظر بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که بارندگی تهران می‌تواند در جوادیه تهران سیلاب های بسیار شدید و خطرناکی جاری سازد. شهرداری تهران باید در زیر خیابان های ناصرخسرو سیروس امیریه ۳۰ متری نواب شوش خیام کانال آب رو بسازد تا در مواقع بارندگی ها سطح شهر از طریق همین کانال ها بیرون رود از ناراحتی مردم کاسته شود.
مأموران شهرداری در حال حاضر مسیر سیلاب و آبروهای تهران را نمی‌شناسند در سالهای گذشته جمعی تخصصشان شناختن مسیر سیل و آبروها بود، آن ها بازنشسته شدند و این راز را نیز به کسی نگفتند.همین موضوع موحب بوحود آمدن خسارات زیادی برای تهران شد. به عنوان مثال در سال ۱۳۴۳سیل بسیار بدی در غرب تهران جاری شد و محلات جی سلیمانیه هفت چنار امامزاده حسن و جوادیه را در هم کوبید. ماجرای جریان این سیل جالب و شنیدنی است. در روزهای پیش از سیلابی شدن تهران یکی از ماموران شهرداری به سن بازنشستگی می رسد. نامه های این فرد توسط شهردار امضاء و حکم بازنشستگی صادر و ابلاغ می گردد. این مامور مسئول آب راه های تهران بود و می دانست که هر وقت این آبروها می گیرد چه باید بکند.
مامور بازنشسته می‌شود ومی‌رود. ولی به کسی نمی آموزد که کانال آب روی رودخانه کن به نهر فیروزآباد ،اگر در موقع بارندگی مسدود نشود ،سیلاب رودخانه کن در تهران جاری می گردد. چند شب پس از بازنشسته شدن این فرد، رگبار به ارتفاعات تهران زد و سیلاب رودخانه کن و در نهر فیروزه آباد سرازیر شد. در نتیجه ویرانی و خسارات بسیار زیادی وجود آورد .
گروه تاریخ