آقای فیروز، فرزند محمد حسین فیروز و نوه عبدالحسین میرزا فرمانفرما (نوه عباس میرزا و پسرعموی ناصرالدین شاه) بود و از او به عنوان پدر سازمان محیط زیست ایران یاد می‌شد.
آقای فیروز در سال ۱۳۴۶ نخستین رئیس سازمان شکاربانی و نظارت شد. با تلاش‌های این سازمان در سال ۱۳۵۰ به سازمان حفاظت از محیط زیست تغییر نام داد و دامنه فعالیت آن نیز گسترش یافت.
یکی از مهم‌ترین اقدامات او تعیین مناطق چهارگانه تحت حفاظت دولت با نام‌های پارک ملی، اثر طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و همچنین منطقه حفاظت شده است.
آقای فیروز در تیر ماه ۱۳۵۶ از ریاست سازمان حفاظت محیط زیست ایران کناره‌گیری کرد.
وی در کتاب خاطرات خود از دوران تحصیل در آمریکا می‌نویسد که با اصرار پدرش در رشته مهندسی ساختمان در دانشگاه وست پوینت آمریکا تحصیل کرده و پس از آن در چندین شرکت بین‌المللی مشغول به کار می‌شود و در آستانه کودتای ۱۳۳۲ به ایران باز می‌گردد.
آقای فیروز با دختر حسین علا ازدواج می‌کند و دو دوره هم در مجلس ملی ایران به عنوان نماینده همدان و مراغه حضور می‌یابد.
آقای فیروز پس از انقلاب در ایران ماند اما دیگر مسئولیتی بر عهده نگرفت. او سو مدیریت را دلیل اصلی خشک شدن دریاچه ارومیه خوانده بود: «با ندانم‌کاری‌ها دریاچه ارومیه را خشک کردند، کامیون، کامیون خاک وسط دریاچه ریختند تا پل بسازند. دریاچه را خشک کردند و بعد گفتند خشکسالی شده است».
گروه گزارش