“آژنگ نیوز”:یکی از خیابان ها معروف تهران خیابان امیریه است. ازمحله های مشهور در این خیابان از جمله منطقه ای با نام سر پل امیر بهادر ،در خیابان بوعلی است . خیابان بوعلی دو خیابان قدیمی شاهپور(حافظ امروزی) و پهلوی (ولیعصر امروزی) را به یکدیگر متصل میکند.اما چرا این منطقه به این نام شناخته می شود؟ در حقیقت نام این منطقه برگرفته از نام امیر بهادر وزیر جنگ مظفرالدین شاه و محمد علی شاه است.
در اواخر این خیابان پارک یا عمارت محسن پاشا خان قره باغی ،وزیرجنگ و سپهسالار مظفرالدین شاه مشهور به امیر بهادر قرار داشته است. این منطقه به نام سرپل امیر بهادر مشهور است ،درحالیکه اصلا پلی در آن مشاهده نمی شود. حکایت این نامگذاری آن است که روبه روی خانه امیر بهادر یخچال بزرگی بود که زمستانها در آنجا یخ میگرفتند و برای فصل تابستان این یخچال به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم میشد که با یک پل به یکدیگر وصل بودند . این پل را به مناسبت خانه امیر بهادر به نام او می خواندند.البته برخی نیز عنوان میکنند: منظور ازپل جایی نیست که انسان یا وسیله نقلیه از آن عبور کند احتمال داردامیر بهادر ازنظر کاری حرکتی انجام داده باشد که راه را درآن طبقه اجتماعی مانند زدن یک پل گشوده باشد و به یاد عملکرد وی نام و نام خانوادگی او را با لقب مستعار پل در نظر گرفته اند
در هر حال امیر بهادر از مخاطبان مشروطیت بود و همین که مظفرالدین شاه فرمان مشروطیت را صادر کرد .امیربهادر به میل خود ازکار کناره گیری کرد و پس از مرگ مظفرالدین شاه ،در زمان محمد علی شاه مجددا روی کار آمد و پس از خلع محمدعلی شاه با کمال وفاداری همراه او ایران را ترک گفت و تا سال ۱۹۱۶ در بحبوحه جنگ بین الملل در خارج از ایران بود. آن موقع دولتهای روس و انگلیس به دولت ایران اولتیماتوم دادند که باید در ایران کنترل مالی داشته باشند .مجلس شورای ملی در تمام مدت جنگ تعطیل باشد. البته دولت ایران نمی خواست زیرباراین حرف برود، آنها هم دولت ایران را با آوردن محمد علی میرزای مخلوع تهدید کردند .امیر بهادر را به عنوان پیشقراول محمد علی میرزا روانه تهران کردند .
از نکات جالب در مورد امیر بهادر اینکه وی فارسی را خوب نمی دانست،اما به شاهنامه خیلی علاقه داشت و یک دوره شاهنامه فردوسی به اهتمام امیر بهادر چاپ شده بود که به نام شاهنامه امیر بهادری معروف است .از ویژگی های دیگر این سپهسالار ضد مشروطه علاقه او به سرمه کشیدن در چشم بود و هر روز صبح و عصر چشمان خود را سرمه می کشید. از امیر بهادر حکایتها نقل کرده اند از جمله اینکه از روی سادگی زمان استبداد صغیر هر وقت محمد علی شاه می خواست در عمارت سلطنتی به حمام برود، امیربهادر با شمشیر برهنه تمام حمام را بازرسی می کرد .بعد چند بار شمشیر در آب خزینه حمام فرو می کرد که مبادا یکی از مشروطه خواهان در زیر آب خزینه مخفی شده باشد. در ماه رمضان سال هزار ۱۳۲۶ هجری قمری محمد علی میرزا و امیر بهادر و همراهان او که در سفارت روسیه پناهنده بودند .به امر کمیته موقت انقلاب از ایران تبعید شدند.
اکنون دیگر از یخچال امیربهادر اثری به چشم نمی خورد و به جای آن عمارت های نوساز و خانه های مدرن بنا گردیده است ولی امیربهادر هنوز در اذهان عمومی مردم باقی مانده و معروف است.اگر گذارتان به خیابان بوعلی بیفتد متوجه می‌شوید که هنوز انتهای آن (که به خیابان ولیعصر امروزین منتهی میشود)به نام پل امیربهادر معروف است. در حال حاضر این مکان به محل انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی اختصاص یافته است.همچنین سالن نشست‌های این انجمن در طبقه دوم در یکی از اتاق های خانه امیر بهادر قرار گرفته است .
گروه تاریخ
پل منظور جایی نیست که انسان یا وسیله نقلیه
از آن عبور کند احتمال داردامیر بهادر ازنظر کاری حرکتی انجام داده باشد که راه را درآن طبقه اجتماعی مانند زدن یک پل گشوده باشد و به یاد عملکرد وی نام و نام خانوادگی او را با لقب مستعار پل در نظر گرفته اند
سلام جناب محمد صادق . از توضیح شما تشکر میکنم . به اطلاعتان می رسانم متن مطلب امیر بهادر اصلاح شد و توضیح شما نیز به مطلب افزوده گردید. می توانید متن مطلب جدید را مطالعه نمایید. از راهنمایی شما در موارد دیگر هم استقبال می کنیم.