از عمر پزشکی قانونی در ایران حدود صد سال می‌گذرد. اولین پزشک قانونی ایران فیلسوف الحکما بود که با دریافت سالی ۶ تومان در خانه اش مجروحین، حوادث را معاینه می کرد. از سال ۱۳۰۴ تا سال ۱۳۲۹ به تناوب آقایان قزل ایاق ، دکتر فلاتی، دکتر ادیب ریاست پزشکی قانونی را که به تدریج به صورت اداره ای در آمده بود بر عهده داشتند .در سال ۱۳۲۹ آقای دکتر عبدالحسین میرسپاسی و سپس آقای دکتر سعید حکمت رئیس اداره پزشکی قانونی بودند. از سال ۱۳۴۰ آقای دکتر سید محمد طباطبایی که سال‌ها معاونت این اداره را برعهده داشت به ریاست آن منصوب شد.
سردخانه پزشکی قانونی از سال ۱۳۲۵ و آزمایشگاه آن از سال ۱۳۲۹ شروع به کار کرد.
از ۲۹ مهرماه سال ۱۳۴۸بر عده پزشکان قانونی سه نفر افزوده شد. قبل از آن در پزشکی قانونی فقط صبح و عصر پزشکان حضور می‌یافتند و شبها نیز یک پزشک در خانه اش به عنوان کشیک حاضر بود، تا اگر حادثه منجر به مرگ رخ داد به اتفاق بازپرس به محل حادثه برود و اوضاع را صورتمجلس کند. ولی وقتی که ساختمان اداره ابلاغ نیز به پزشکی قانونی واگذار گردید، این اداره ۲۴ ساعته شد. یعنی در تمام اوقات دایر بود و پزشکان انجام وظیفه می‌کردند و مجروحین و مصدومین را می‌توانستند در هر موقع به آنجا معرفی کنند.
آقای دکتر طباطبایی مدیر وقت پزشکی قانونی در سال 1348 در خصوص وضعیت حوادث در تهران می گوید :برخلاف نقاط دیگر جهان در تهران”قتل با سبق تصمیم ” شاید در سال بیش از یکی دو مورد روی ندهد، قتل های تهران همان منازعاتی است ، که منجر به فوت می گردد. وی از تلفات حوض که در هر سال در تهران ۳۰۰ قربانی دارد ناراحت است و عقیده دارد که باید تدابیری جهت کاهش آن اتخاذ شود .
گروه تاریخ