تا سال ۱۲۷۰ هجری شمسی از قوم زردپوست و از جمله ژاپنی‌ها خبری در جهان متمدن نبود .ملل مختلف با نظر حقارت به آنها می نگریستند .جنگ بین الملل اول که پیش آمد.این قوم یک‌مرتبه فعال شدند و شروع به پیشرفت کردند.ژاپنی ها در صنعت پیشرفت عجیبی پیدا کردند و هر اشکالی هم که پیش آمد آن را از بین بردند .مثلاً اگر نفت و آهن که از مواد اولیه صنایع هستند در ژاپن موجود نبود آنها از جنگل های خود زغال به دست آورده و کارخانجات خود را به وسیله آن به راه می انداختند. هنگامی که تولیدات صنعتی به میزان قابل توجهی رسید صادرات مورد توجه ژاپنی ها قرار گرفت.
از میان انواع مختلف کالاها منسوجات در صدر کالاهایی بودند که به خارج فرستاده می‌شدند. در سال ۱۹2۳ میزان منسوجات آن کشور است ۱۱۷ درصد از سال ۱۹24 بیشتر بود و در آن سال این مقدار از صادرات دولت انگلستان هم بیشتر بود. نکته قابل توجه در این است که اجناس ژاپنی در شهرهای صنعتی انگلستان مثل لیورپول و منچستر ارزانتر از منسوجات این دو شهر به فروش می‌رسید .پارچه های ابریشمی ژاپنی در ایتالیا ارزان تر از پارچه‌های ابریشمی خود ایتالیا بود. این روش تولید بسیار زیاد وبا قیمت ارزان در حوزه‌های دیگر هم دنبال شد. مثلاً میکروسکوپ آمریکایی که تا ۱۵۰ مرتبه تصویر را بزرگ می‌کرد در آمریکا ۷ و نیم دلار به فروش می‌رسید. ولی میکروسکوپی ژاپنی با همان مزایا 2 دلار ارزان تر به فروش می‌رسید.ژاپنی‌ها با اینکه اجناس را ارزان میفروختند، اما به کارگران شان انگیزه بسیاری داده بودند تا بتوانند بیشتر تولید کنند .موسسات صنعتی تمام وسایل معیشت کارگران را فراهم کرده بودند. بنابراین مخارج زندگی کارگران آنها به مراتب کمتر از کارگران اروپایی بود.
همینطور بین کارگران ژاپنی نوعی اتحاد اجتماعی و مشارکت در فعالیت های صنعتی وجود داشتند. محصولات نساجی ژاپن در کارخانه معروف “توبووا “تولید می‌شد. این کارخانه از روش‌های ویژه استفاده می کرد. مثلا ژاپنی ها پنبه هندی را با پنبه آمریکایی به صورت مخلوط می کردند که از آن بهتر موجود نبود. بنابراین محصولات ژاپنی به روز بوده مورد توجه و علاقه کشور های دنیا قرار گرفت.
گروه تاریخ