“آژنگ نیوز”:علی باستانی یکی از قدیمی ترین روزنامه نگاران حرفه ای پیش از انقلاب ۵۷، و از اثرگذارترین چهره های مطبوعات در دهه های ۴۰ و ۵۰ ایران بعد از مدت ها ابتلا به آلزایمر، در زادگاهش بابل درگذشت. او علاوه بر نقش فعالی که در دوران افزاش ناگهانی قیمت نفت در سال های پیش از انقلاب داشت، از پایه گذاران و خبرنگاران سندیکای نویسندگان و خبرنگاران بود.
علی باستانی ۹ مرداد ۱۳۰۳ متولد شد و ۲۲ آذر ماه ۱۳۹۸ درگذشت. او سال ها خبرنگار حوزه نفت، معاون سردبیر روزنامه اطلاعات و دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ایران بود و کوی نویسندگان، مجموعه مسکونی پنجاه ساله اعضای سندیکا، بیش از هر کس مدیون اوست که از روابط نزدیک خود با نخست وزیر وقت امیرعباس هویدا (۱۲۹۸-۱۳۵۸) برای ساخته شدن این مجموعه بهره گرفت.
علی باستانی که در بابل به دنیا آمد، تحصیلات اولیه را در زادگاهش گذراند و سپس دانشسرای مقدماتی را طی کرد و معلم شد.
او در سال ۱۳۳۶ به معرفی یکی از بستگانش به موسسه اطلاعات رفت و مورد توجه عباس مسعودی بنیانگذار این موسسه قرار گرفت و خیلی زود به عنوان خبرنگار پارلمانی منصوب شد. سردبیر وقت اطلاعات، مجید دوامی (۱۳۰۸ – ۱۳۸۵) نوعی روزنامه نگاری جنجالی و هیجانی را در پیش گرفته بود، جانشین وی تورج فرازمند (۱۳۰۷- ۱۳۸۵) نیز همان خط را تبلیغ می کرد. در این زمان احمد شهیدی که عملا معاونت مدیر موسسه را به عهده داشت درخواست باستانی را پذیرفت و جایش را به احمد احرار داد و او به بخش اقتصادی منتقل و از آن جا به خبرنگاری حوزه نفت منصوب شد.
در این شغل جدید هر روز با روابط عمومی شرکت نفت کار داشت و لاجرم با امیرعباس هویدا آشنا شد. این آشنایی به دوستی نزدیک انجامید و تا سال ۵۷ ادامه داشت. در بیشتر سفرهای داخلی و خارجی هویدا – در مقام وزیر دارایی یا نخست وزیر- علی باستانی وی را همراهی کرد.
چند سال از ورود او به روزنامه اطلاعات نگذشته، چهره ای شناخته شده در مطبوعات ایران شده بود. در آغاز دهه پنجاه، بر اساس طرحی که گویا اسدالله علم وزیر دربار پیشنهاد کننده آن بود، فهرستی چهل نفره به اتهام داشتن سوابق سیاسی ممنوع القلم خوانده شدند. روزنامه نگاران نامداری مانند مهدی سمسار، غلامحسین صالحیار، نصیر امامی، ایرج نبوی و علی باستانی… در این ایست سیاه بودند. در آن زمان آشکار شد که هویدا در گفتگو با محمدرضا پهلوی خواستار حذف نام علی باستانی شده بود و با موافقت شاه، او ممنوع القلم نشد.
جنجال یک اعتصاب در موسسه اطلاعات که منجر به اخراج داریوش همایون (۱۳۰۷ – ۱۳۸۰) و اسماعیل یگانگی (۱۳۰۳- ۱۳۷۸) شد و سرانجام به محکومیت موسسه اطلاعات در دادگاه کار انجامید، با وساطت ها و مصلحت اندیشی های باستانی به خوبی پایان گرفت ولی از آن سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات متولد شد که مسعود برزین، رضا مرزبان، علی باستانی، داریوش همایون و اسماعیل یگانگی در جمع بنیانگذاران آن بودند.
انوشیروان کیهانی زاده از روزنامه نگاران قدیمی در شرح حالی از علی باستانی نوشته: “شخصیت باستانی به قدری قوی بود که مقامات دولتی وقت از نخست وزیر تا مدیران کل خواستار جلب دوستی اش بودند و از برخورد با او حذر داشتند و همین وضعیت روزنامه نگاران را از تعرض دولت مصون می ساخت زیرا که در هر تعرضی، علی باستانی مدافع اصلی و حلال مسائل بود.”
باستانی از تاسیس سندیکا تا سال ۵۷ همواره از موثرترین و رهگشا ترین اعضای سندیکا بود و حل اختلافات مدام درون سندیکا و یا اعضای آن با مدیران مطبوعاتی، با تدبیر وی ممکن می شد. وی از مبتکران اعتصاب ۶۲ روزه روزنامه نگاران بود.
علی باستانی در عالم حرفه ای مقاله نمی نوشت، علاقه ای به نوشتن تحلیل سیاسی نداشت اما در زمینه اقتصادی متبحر بود. گزارشگری در محدوده نفت، نقطه توجه و تاکیدش بود. او در سمت معاونت سردبیر روزنامه که سمت مطبوعاتی مهمی بود،تا پایان سال ۱۳۵۷ باقی ماند .او پس از انقلاب اسلامی از کار کناره گرفت .ده سال پایانی عمر را با ابتلا به بیماری آلزایمر در زادگاهش بابل گذراند، و کوتاه مدتی بعد از مرگ همسرش ،در ۲۲ آذر ماه ۱۳۹۸درگذشت.