پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان احداث و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده‌است. پل شهرستان در جی قدیم واقع شده‌است. پایه‌های آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است.این پل در ۴ کیلومتری شرق اصفهان، در بلوار سلمان فارسی واقع شده و شرقی ترین پل تاریخی اصفهان است. به ترتیب از شرق اصفهان، نخست پل شهرستان، سپس پل خواجو، پل جویی، سی و سه پل و در پایان، پل مارنان قرار دارد.
به عقیده بعضى از محققین، اساس این بنا ساسانى است و ریشه و پایه هخامنشى دارد ولی ساختمان های روی پل، از نمونه معماری اســلامی ـ دیلمی و سلجوقی تأثیر پذیرفته است. البته در خود پل، کتیبه یا اثر و نشانه ای که مؤید این نظر باشد، موجود نیست. فقط از نظر سبک معماری، مشابهت آن با پل های دوره ساسانی و یا منسوب به آن که در برخی از نقاط ایران هنوز پابرجاست، این عقیده ابراز شده است.
علت آن که این پل شهرستان نامیده می شود این است که در روستائی به همین نام در شرق اصفهان واقع شده است. در نزدیکی پل، بقعه الراشد بالله، خلیفه عباسی قرار دارد که در سال ۵۳۲ هجری قمری در اصفهان به دست یکی از فدائیان اسماعیلی کشته شد.
در گذشته برای ساختن پل ها ابتدا صخره های بستر رودخانه را با سنگ و ساروج می تراشیدند و پایه های پل را می ساختند از آنجا که پل شهرستان یکی از قدیمی ترین پل های ایران است به همین روش و با سنگ و ساروج بنا نهاده شده، سپس در دوره اسلامی به ترتیب، دوران آل بویه، سلاجقه، صفویه و دوران معاصر بازسازی و مرمت گردیده که باعث استفاده از خشت و آجر و ملات های جدیدتر در این پل زیبا شده است.
طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی – جنوبی با کمی انحراف است. پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است. اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده‌است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد.
پل شهرستان در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
گزوه گزارش